Wrzosiec krwisty

Wrzosiec krwisty zwanym też wrzoścem czerwonym albo wrzoścem wiosennym (Erica carnea, Erica herbacea) posiada pączki kwiatowe, które już jesienią są u niego w pełni ukształtowane. Najczęściej rozwijają się dopiero pod koniec zimy, po długiej przerwie spoczynkowej, choć zdarza się, że zakwita również jesienią. Najczęściej jednak zobaczymy kwitnącego wrzośca w marcu i kwietniu.Wrzosiec krwisty jest zimozieloną, niską krzewinką poduszkową, o wysokości 20-30 cm i pokładających się i ukorzeniających się pędach. W efekcie tworzy zwarte kępy.

Liście ma igiełkowate, ciemnozielone o długości do 8 mm, osadzone na krótkich ogonkach, zaostrzone, nagie, błyszczące, ułożone w pozornym okółku po cztery (czasem po trzy), gęsto osadzone na pędzie. Kwiaty, po 1-2 w kątach liści, tworzą krótkie, jednostronne grona. Kielich i korona są ciemnoróżowe, przy czym korona jest dzbaneczkowata, pręciki są dłuższe od korony, a ciemnopurpurowe pylniki – dobrze widoczne. Kwiaty są miododajne.

Wrzosiec krwisty rośnie dziko w górach południowej i środkowej Europy, głównie na słonecznych i ciepłych stokach. Jest rośliną o dużej tolerancyjności co do kwasowości gleby. W uprawie dobrze znosi półcień, lubi podłoże umiarkowanie wilgotne, nieprzesychające i próchniczne.

Wrzosiec krwisty jest rośliną popularną w uprawie z uwagi na ciekawy pokrój oraz wczesne, obfite, atrakcyjne i długie kwitnienie. Może mieć zastosowanie jako roślina okrywowa. Lepiej rośnie w miejscach zacisznych, osłoniętych. W surowe, a także w bezśnieżne zimy wymaga okrycia luźnym materiałem (np. włókniną), gdyż cierpi od mrozu i suszy.

Po przekwitnięciu (w maju) można go strzyc, usuwając przede wszystkim przekwitłe kwiatostany, co spowoduje zagęszczenie rośliny.

Wrzosiec krwisty w uprawie spotykany jest w wielu odmianach, o kwiatach w odcieniu różowym, lila, a także w kolorze białym czy purpurowym.