Powój polny

Powój polny (Convolvulus arvensis). Jest rośliną powszechnie spotykaną na siedliskach ruderalnych m.in. na przydrożach, nieużytkach, trawnikach, terenach kolejowych i segetalnych (w uprawach zbożowych i okopowych), gdzie uważany jest za jeden z najtrudniejszych do zwalczenia chwastów. 

Naturalnie występuje na łąkach, w murawach i w widnych zaroślach. Jest gatunkiem rodzimym, pospolitym na niżu i pogórzu, rzadko spotykany w niższych położeniach górskich. Jest też rośliną zielną, wieloletnią o charakterystycznych wiotkich i wijących się lub płożących się łodygach. Korzeń główny powoju polnego jest palowy i sięga do 2,5 m w głąb ziemi. Od niego odchodzą korzenie boczne, rosnące początkowo poziomo, a następnie skręcają pod kątem prostym w dół. Z kątów liści wyrastają na długich szypułkach 1 lub 2 duże wonne kwiaty. Korona jest lejkowata, bladoróżowa, od zewnątrz z 5 ciemniejszymi smugami. Kwiaty powoju polnego utrzymują się tylko 1 dzień i są zapylane przez owady. Nektar, wytwarzany w kwiatach, przywabia różne zapylacze, w tym smuklikowate (Halticidae), pszczoły miodne, trzmiele, motyle i ćmy.

Owocem jest torebka pękająca 4 klapami, zawierająca od 1 do 4 szaro- lub ciemno-brunatnych nasion. Nasiona kiełkują nawet po kilku latach. Powój polny rozmnaża się generatywnie z nasion, a siewki pojawiają się wiosną i jesienią. Przede wszystkim jednak rozmnaża się wegetatywnie, przez pędy przybyszowe wyrastające z podziemnych części. Zarówno korzenie, jak i podziemne kłącza wydają pędy odroślowe. Nawet mały kawałek kłącza może wytworzyć kilka pędów.

Preferuje lekkie, piaszczyste gleby, ale także gliniaste. Może rosnąć na różnych glebach. Nie toleruje wapnowania gleb i jest to jedna z metod zwalczania tego gatunku w uprawach. Lepiej rozwija się w świetle, a jego występowanie zwiększa się w latach suchych. Stąd innym sposobem walki z powojem polnym jest uprawa roślin zacieniających. 

Powój polny jest rośliną trującą, która ma zastosowanie w medycynie, zwłaszcza ludowej. Trujące działanie posiadają zarówno kwiaty jak i liście, jednak najsilniejsze mają nasiona. W ziołolecznictwie powój polny stosuje się jako środek przeczyszczający oraz żółcio- i moczopędny. Działa też przeciwgorączkowo i korzystnie wpływa na przemianę materii. Nie należy stosować go „na własną rękę”.