Kielisznik zaroślowy

Kielisznik zaroślowy (Calystegia sepium) jest kolejnym gatunkiem z rodziny powojowatych (Convolvulaceae), który chcemy Państwu przedstawić w ramach cyklu “Ddeptane po drodze”. Jest gatunkiem rodzimym, w Polsce występuje pospolicie po piętro pogórza, nieco rzadziej w północno-wschodniej części kraju. Najchętniej rośnie w półcieniu, na glebach wilgotnych, zasobnych w składniki pokarmowe i o odczynie zasadowym. Toleruje jednak różne warunki siedliskowe, w tym zasolenie gleby.

Możemy go spotkać w wilgotnych zaroślach, szuwarach, w lasach łęgowych (częściej w łęgu wierzbowo-topolowym) oraz w zbiorowiskach ziół i pnączy nad brzegami cieków czy też zbiorników wodnych. Rośnie również w zbiorowiskach antropogenicznych, na przydrożach i w przydrożnych zaroślach, a także jako uciążliwy chwast w ogrodach czy w uprawach (np. kukurydzy). 

Kielisznik zaroślowy jest byliną o łodydze do 3 m długości, wijącej się lewoskrętnie i wspinającej się po podporach. Podporami mogą być inne rośliny, np. znane nam już rdestowce, wśród których doskonale sobie radzi. Kwiaty kielisznika są bezwonne, dość duże, o białej, lejkowatej koronie długości 3-6 cm, utworzonej z 5 zrośniętych płatków. Zamykają się na noc i przy dużym zachmurzeniu, podczas deszczu. 

Kwitnie długo. Przy sprzyjającej aurze możemy jeszcze teraz obserwować jego kwitnienie. Owocem jest jajowata torebka do 12 mm długości, nasiona są dość duże, do 5 mm. Kielisznik zaroślowy łatwo rozmnaża się wegetatywnie, ma duże zdolności regeneracyjne, stąd jest bardzo trudny do zwalczania w uprawach.