Ciasto wegańskie

Według Organizacji Narodów Zjednoczonych, do 2050 roku liczba ludzi na świecie wzrośnie do 9,8 miliarda co spowoduje, że do 2050 roku produkcja mleka i mięsa wzrośnie odpowiednio o 58 i 73% Troska o dobro zwierząt jest problemem od wieków, ale kryzys klimatyczny i związana z nim emisja gazów cieplarnianych (GHGE) stały się ostatnio przedmiotem ogromnego zainteresowania.

Wykorzystywanie zasobów naturalnych (ziemi, wody i energii kopalnej) do hodowli zwierząt i produkcji roślin uprawnych z dnia na dzień zwiększa degradację środowiska. 

Samo rolnictwo jest odpowiedzialne za 10-12% światowych emisji gazów cieplarnianych. Szacuje się, że do 2030 r. emisje gazów cieplarnianych wzrosną nawet o 150% w stosunku do obecnych poziomów emisji. 

Jeśli chodzi o ślad węglowy, produkcja m i ę s a czerwonego generuje zwykle 23% GHGE związanych z rolnictwem. Podtlenek azotu (NO2), metan (CH4) i dwutlenek węgla (CO2) są uważane za gazy cieplarniane (GHGE). 

GHGE pochodzące z rolnictwa powodują zmiany w użytkowaniu gruntów, zwłaszcza wylesianie i oczekuje się, że będą one wzrastać. W związku z tym, NO2 i CH4 pochodzące z hodowli zwierząt stanowią 80% WSZYSTKICH gazów cieplarnianych pochodzących z rolnictwa.

Szacuje się, że około 44% całkowitej globalnej emisji metanu pochodzi od zwierząt gospodarskich, a produkcja ta jest zdominowana przez produkcję wołowiny. Podczas produkcji każdego kilograma wołowiny uwalniane są średnio 43 kg GHGE. Z tych 43 kg około 22 kg stanowią emisje metanu. Wynik ten nie uwzględnia GHGE pochodzących z tuszy wołowej.

Duża część GHGE jest wytwarzana w czasie, gdy żywność znajduje się w łańcuchu dostaw, przed ostateczną konsumpcją. Produkcja mięsa generuje znacznie więcej GHGE niż produkcja dla diet wegańskich i wegetariańskich.

Inne badanie pokazuje, że na każdy gram białka wołowego spożywanego w diecie człowieka, produkcja wołowiny wymaga 42 razy większego wykorzystania gruntów, 2 razy większego wykorzystania wody i 4 razy większego azotu, podczas gdy generuje 3 razy więcej GHGE niż podstawowe pokarmy roślinne.

Wreszcie, badania z Indii wskazują, że produkcja baraniny i mleka przyczynia się do 23% i 35% całkowitego GHGE w rolnictwie lokalnym, podczas gdy wszystkie inne rodzaje produkcji żywności łącznie przyczyniają się do 16%.Oszacowano również, że procesy produkcji mięsa i nabiału odpowiadają za 80% wszystkich GHGE z sektora spożywczego i 24% całkowitych GHGE. Produkcja mięsa i sera przyczynia się do około 40% dziennych emisji gazów cieplarnianych. Reasumując – hodowla zwierząt gospodarskich w znacznym stopniu przyczynia się do powstawania GHGE. Gazy cieplarniane są odpowiedzialne za zmiany klimatyczne i stanowią realne zagrożenie dla naszej planety. Obecnie uważa się, że diety oparte na roślnach (takie jak wegetariańska i wegańska) mają pozytywny wpływ na środowisko i zdrowie, i rzeczywiście wykazano, że mają one wiele zalet: bezpieczeństwo dla spożycia przez ludzi, zarządzanie odpadami, możliwości przechowywania i niższe GHGE, niż diety oparte na produktach zwierzęcych.

Dużą część diety opartej na produktach roślinnych stanowią owoce i warzywa. Pochodzenie i sposób transportu owoców i warzyw ma duży wpływ na ich udział w emisji gazów cieplarnianych, który może się znacznie różnić. To, czy są one produkowane w ogrzewanych szklarniach czy nie, ma ogromny wpływ na ich GHGE. 

Zakłada się, że lokalnie uprawiane i sprzedawane owoce i warzywa są bardziej przyjazne dla środowiska. Wegetarianie i weganie często używają substytutów mięsa, jednak różne substytuty mają bardzo różne implikacje środowiskowe. 

W zależności od tego, jaki jest substytut stosowany, związana z nim redukcja spożycia mięsa może w ogóle nie mieć pozytywnego wpływu na środowisko lub nawet wywołać negatywny trend. Dlatego też bardzo ważne jest kupowanie żywności lokalnej oraz w miarę możliwości spożywanie produktów sezonowych. 

Niemniej jednak, w jednym z badań oszacowano, że całkowite przejście na dietę wegańską może skutkować redukcją emisji CO2 o 17%, NO2 o 21% i CH4 o 24%. 

Spośród trzech diet badanych (laktoovowegateriańskiej, wszystkożernej i wegańskiej) dieta wegańska ma najmniejsze wymagania w stosunku do globalnego zaopatrzenia w wodę, wymagając 14,4% mniej wody słodkiej i 20,8% mniej wody gruntowej niż dieta wszystkożerna.